Monday, February 16, 2009

Τόσα χρόνια βιομηχανία του gaming, ακόμα να μάθουνε



Ρε γαμώτο, τόσα χρόνια gamer, τόσες εταιρείες, τόσα games, τόσο game design, πως διάολο λέγεται και ΑΚΟΜΑ ΤΑ ΙΔΙΑ. Για τι ακριβώς I am beatchin about:
Είχα πάρει το Gears Of War 2 στο launch αλλά λόγω κάποιας παρανόησης σχετικά με το CO-OP (4 player co-op ahem), δεν τόχα αγγίξει. ΟΚ, έσκασε και το Lich King εκείνες τις μέρες, οπότε όλοι μας που είχαμε "ορκιστεί" ότι δεν θα ξαναπαίξουμε Wow, εμ ξέρετε, ξαναπαίξαμε. Οπότε τα πάντα πήγαν άπατα. Τέσπα, το έχω ψιλοπιάσει αυτές τις μέρες και είχα κολήσει στο σημείο με τα τεράστια riggs που πάνε για (εμ πως λέγεται τώρα αυτό, απόβαση δεν είναι εμμ), για επίθεση τέλος πάντων. Ξεκινάει το chapter, τρελά γραφικά, χαμός, mortars, διαλύονται τα βουνά, πεθαίνουν γύρω σου τα fellow gears, εκρήξεις, πανικός, επική μουσική, γενικώς τρέχουν τα σάλια πάνω στο χειριστήριο, το σαγόνι παθαίνει κράμπα κλπ κλπ, τα γνωστά συμπτώματα της πώρωσης Κάποια στιγμή ξεκινάει το πανηγύρι, πρέπει να πετύχεις τα mortars για να μην καταστρέψουν το rigg σου. OK πάμε. Τα γέρικα δάχτυλά μου αγωνίζονται να αντιδράσουν στις εντολές του άσχετου στο σημάδι εγκεφάλου μου. Πααααφ ψόφος. Πάμε πάλι. Εκρήξεις, πανικός, χαμός στο ίσωμα, στο πλάτωμα, σε όλες τις διαστάσεις. Χράπα-χρούπα άρμ, μπαμ μπου. Ψόφος 2 the return. Χάνω πάλι. Oh well, πήγα λίγο καλύτερα. Ξανά μανά.
Το θέμα όμως ποιο είναι.
ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ πρέπει να δω το video από την αρχή μέχρι να αποκτήσω control του χαρακτήρα. ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ που χάνω. Και οκ, δεν είναι και τεράστιο, είναι κάποια δευτερόλεπτα. Αλλά ξανά, ξανά, ξανά, τελικά μέχρι να αποκτήσεις control σου φαίνεται αιωνιότητα. Μιλάμε είμουν έτοιμος να κάνω heroic disappearance (έτσι λέγεται το combo, quit group-/gquit/logoff/shutdown PC κλπ κλπ όταν δεν μας πάει καλά το raid και φταίνε όλοι οι άλλοι εκτός από εμάς) . Η τσαντίλα είχε φτάσει (και μεγάλωνε τραγικά σε κάθε game over) σε επίπεδα Lost Planet: ξέρετε, εκεί που όταν έτρωγε καμιά σφαίρα από εχθρό γινότανε ολόκληρη ταινία μικρού μήκους, σφάδαζε ο χαρακτήρας, έεεεεεπεφτε ηρωικά κααααάτω, προσπαθούσε να σηκωωωωωθειιιιί μπλα μπλα μπλα και στο μεσοδιάστημα το mob είχε ρίξει και άλλη, η οποία μια χαρά σε πετύχενε και πάμε πάλι, rinse and repeat.
Δηλαδή, οραίο game ρε πεδιά, τρελό κλπ, αλλά ένα φάκιν skip δε μπορούσε να έχει σε τέτοια σημεία? Ουυυφ τέσπα τα είπα και ξαλάφρωσα, τελικά το προχώρησα και το συνέχισα με τον SlickRunner ο οποίος βέβαια τι ώρα έκανε join?

00:00

:P

5 comments:

  1. Έπαιξες και εσύ μια φορά ένα δύσκολο παιχνίδι και το έκανες θέμα. Το Lost Planet ήταν μια αγγελοπουλική μεταφορά. Παρουσίαζε την Οδύσσεια του χαρακτήρα απο τα χτυπήματα των εχθρών και τις δυσκολίες να σταθεί στα πόδια του μετά απο αυτά. Που όμως μυαλό εσύ.

    ReplyDelete
  2. Ελπίζω να καταφέρουμε να παίξουμε πάλι co-op το ριμαδοπαίχνιδο! Το "αστείο" είναι οτι τρέξαμε σαν τους τσουρουφλισμένους να το πάρουμε για το co-op, που δεν παίξαμε.
    Για κάποιο ανεξήγητο λόγο ο Kav δεν ήταν πολύ ομιλητικός... Ίσως λόγο αυτοσυγκέντρωσης?

    ReplyDelete
  3. Χαχαχα, αγγελοπουλική, θεικό. Κάποιος πέταξε εδώ, ότι ένας ηθοποιός είχε πει γιαυτόν, ότι αμα είσαι ηθοποιός μην πας, άμα είσαι τοπίο πήγαινε lol
    Δεν ήμουνα ομιλητικός γιατι δεν με άκουγες ρε γέρο γιαυτό και είπα να μη γκαρίζω μες το βράδι.

    ReplyDelete
  4. Ώστε μου ψιθύριζες στο αυτί αλλά εγώ δεν σε άκουγα... ούτε σε ένοιωθα... κρίμα... σήμερα ίσως θα την βρούμε? lol

    ReplyDelete
  5. Skip-cutscene? Αφού ακόμα "ξεχνάνε" να βάλουν κι άλλα απλά features...
    Για παράδειγμα το Battlefield: Bad Company δε σου δίνει τη δυνατότητα να κάνεις custom assign στα κουμπιά.
    Φαίνεται δεν ήθελαν να αργήσει το release, και προτίμησαν να προσθέσουν destructible-environment που είναι κάτι πολύ απλό...και εφετζίδικο συνάμα.

    ReplyDelete