Απλά συσκευή η πολυσυσκευή?... και η νοοτροπία του ελβετικού σουγιά...

Η δεκαετία του 90 ήταν η αρχή των κινητών τηλεφώνων για την Ευρώπη και τη χώρα μας. Πλήθος συσκευών εμφανίστηκαν και πήραν τη θέση τους σε κάποιο από τα χέρια μας, γιατί μην ξεχνάμε στην αρχή όλα είχαν την «τουβλοειδή» μορφή. Ο χρόνος τα εκπολίτισε. Τα έκανε πιο λεπτά πιο μικρά σχεδόν ανύπαρκτα και άρχιζαν να εμφανίζονται και οι πρώτες ήδη εγκατεστημένες εφαρμογές. Αργότερα γίνανε έγχρωμα, προστέθηκε ο φωτογραφικός φακός και για να μην μακρηγορούμε φτάνουμε στο απόγειο της τεχνολογίας που είναι βέβαια το Iphone.

Το μέγεθος άλλαξε. Πλέον όλο το παιχνίδι παίζεται σε αυτό που βλέπουμε δηλαδή την οθόνη. Το μάτι πλέον ευχαριστιέται χρώματα, video clip, games και πολλά άλλα σε μια συσκευή. Οι εταιρίες πολεμάνε για το ποια θα σερβίρει καλύτερα το προϊόν της και προσθέτουν απίστευτα πράγματα στις συσκευές τους. Είναι όμως χρήσιμα? Τα χρησιμοποιεί ο μέσος χρήστης στη καθημερινότητά του? Μήπως κάνουν τη συσκευή δύσχρηστη, με ελαττώματα και ανεβάζουν το κόστος της χωρίς ιδιαίτερο λόγο?

Το δικό μου προφίλ για τη χρήση του τηλεφώνου έχει ως εξής...
Να έχει καλή λήψη
Να πραγματοποιεί κλήσεις χωρίς διακοπές.
Να ακούγεται καθαρά
Να μπορώ να λαμβάνω ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
Και να έχει έναν ικανοποιητικό χώρο για να βάζω τις μουσικές επιλογές μου.

Από τα τέλη της δεκαετίας του 90 και μέχρι το 2004 περίπου χρησιμοποιούσα διάφορα μοντέλα της Nokia με τελευταίο το Ν91 που επιτέλους μπορούσα να βάλω τις μουσικές μου και είχε μια ικανοποιητική απόδοση. Κάποια στιγμή είπα να προχωρήσω και να εξερευνήσω τον «ανοιχτό» κόσμο των mobile windows. Έτσι λοιπόν απέκτησα ένα QTEK με συρόμενο qwerty πληκτρολόγιο. Εντυπωσιακό στην αρχή... Μετά άρχισαν τα προβλήματα. Εννοώ προβλήματα ουσίας που είναι βέβαια οι χαμένες κλήσεις , αναπάντητες τριών ημερών να εμφανίζονται ξαφνικά και πράγματα τα οποία είναι σημαντικά για τη λειτουργία ενός ΤΗΛΕΦΩΝΟΥ.
Βέβαια τα υπόλοιπα προβλήματα όπως κολλήματα και reboot κάθε τρεις και λίγο είναι περιττό να τα αναφέρω αφού εν ολίγοις είναι γνωστά για τις συσκευές με windows mobile.
Επίσης δεν είχα και το χρόνο να κάθομαι να ψαχουλεύω κάθε στιγμή το κινητό για εκείνο το software, εκείνη τη δυνατότητα και γενικά να περνάω ώρες πάνω από το τηλέφωνο και να γίνομαι ο σπαστικός της παρέας.

Πριν λίγα χρόνια προσγειώνεται το Iphone…το οποίο εγώ προσωπικά το παρομοιάζω σαν ελβετικό σουγιά με διαθέσιμα slots για έξτρα πράγματα. Ακριβώς αυτό που θέλει ο μέσος αλλά και ο high end χρήστης.
Ο μέσος σαν και μένα κάνει πολύ καλά τη δουλειά του και ακούει και τη μουσικούλα του ενώ ο advanced καταφεύγει σε λύσεις jailbreak.
Για μένα το κινητό είναι πρώτα από όλα τηλέφωνο και μετά κάτι άλλο. Προσωπικά δε περνάω ώρα «χαιδεύοντας» το iphone και κατεβάζοντας ότι εφαρμογή βρίσκω μπροστά μου. Το απολαμβάνω όμως όταν περπατάω και ακούω τη μουσικούλα μου και λαμβάνω παράλληλα το ταχυδρομείο μου.
Η απλότητα της συσκευής είναι αυτό που έχει κερδίσει τόσο κόσμο και κυρίως το γεγονός ότι δεν έχασε την κύρια λειτουργία του, αυτή του τηλεφώνου. Γνωρίζω αρκετούς που απλά έχουν βάλει 2-3 εφαρμογές που τους ενδιαφέρουν και ακούνε τις μουσικές τους και είναι ικανοποιημένοι. Ξέρω ελάχιστους που έχουν χρησιμοποιήσει τα βαρόμετρα, υψόμετρα, ντεσιμπελόμετρα, κουνουποδιώχτες και ότι άλλο μπορεί να σκαρφιστεί ένας developer για να πουλήσει και να επιδείξει τις δυνατότητες μιας συσκευής.

Ο κόσμος δείχνει την κατεύθυνση στις εταιρίες και καλά θα είναι μερικές φορές να δίνουν λίγη σημασία. Τηλέφωνο πρώτα – καλό τηλεφωνικό κατάλογο – σωστά reminders και διαθέσιμα slots για πρόσθετες ανάγκες αν υπάρχουν.

Γεγονός όμως είναι ένα...Όταν το ρεύμa πέσει και η μπαταρία οποιουδήποτε κινητού που έχουμε, τελειώσει, έχετε πρόχειρο ένα πραγματικό ελβετικό σουγιά.