Confessions of a Microsoft mind

Σε κάνα μήνα έχουμε εκλογές (ο θεός να βοηθήσει αυτή τη χώρα).

Πριν από περίπου ένα μήνα έγιναν πάλι εκλογές.

Ο ψηφοφόρος;
Χρόνια Microsoftikos.
Το αποτέλεσμα;
Όχι το αναμενόμενο.

Βαθιά στο μυαλό του ψηφοφόρου, χρόνια τώρα, η πεποίθηση ότι ο κάθε ένας μας πρέπει να έχει την προσωπική high tech συσκευή του. Ένα tricorder κάτι. Η βοήθεια της τεχνολογίας στη καθημερινότητα του, ήταν όνειρο που είχε από μικρός, το οποίο μέρα με την ημέρα γίνεται όλο και πιο πραγματικό. Η συσκευή αυτή κάποτε ήταν τα PDAs. Αυτά βέβαια με τον καιρό έγιναν phased out αφήνοντας τα κινητά στη θέση αυτή.
Ποια όμως;

Τα mainstream κινητά, το καθένα με το δικό του menu, ΟΧΙ
Τo επόμενο βήμα ήταν κινητό με "λειτουργικό", βλέπε symbian. WoW, κινητό που μπορείς να εγκαταστήσεις ότι εφαρμογή θέλεις.Καλό αλλά...
Επόμενο βήμα (όταν έπεσαν οι τιμές και αυξήθηκαν οι συσκευές) Windows Mobile. Επιτέλους σκέφτηκε, είμαι αμιγώς Microsoft, όλα δουλεύουν ρολόι. Έρχεται meeting request, γίνεται ActiveSync, το βλέπω on the go αργότερα στο κινητό (το gprs/3g ακόμα απλησίαστο), θεϊκά πράγματα.

Και όμως.

Ο καιρός πέρναγε, το hardware άλλαζε, όλο και πιο δυνατό. Τα Windows Mobile, όμως, σαν 40αρα που αρχίζει τα bottox. Ίδια φάτσα αλλά με συνεχή patcharίσματα.
Σιγά σιγά εμφανίζονται (τουλάχιστον στο οπτικό πεδίο του εν λόγω Microsoftikού)και άλλοι παίκτες. H Apple με τις σφιχτοκωλιές της, η Google Μεσσίας με το Android κλπ κλπ.
Τα σπαστικά των Windows Mobile, τα "λείανε" η αγάπη του για τη μαμά Microsoft. Υπομονή στο laggάρισμα, υπομονή στο non touch optimized interface (εν έτει 2009), ξεχνιόταν και λίγο με το touch flo...

Κάποια στιγμή όμως, το ποτήρι ξεχείλισε, η αγάπη καλύφθηκε από τον χείμαρρο της αγανάκτησης.
ΡΕ ΠΟΥΣΤΗ ΕΛΕΟΣ!
Ένα SMS πήγα να στείλω και κατέληξα να κάνω uninstall το Google Lattitude????
Και αυτό λίγες μέρες μετά από hard reset παρακαλώ. Πραγματική ιστορία.

Τέρμα, αυτό ήταν.
Όλοι οι άνθρωποι θέλουν by design να ανήκουν σε μία ομάδα. Πέστη ποδοσφαιρική, κομματική, hobyστικη, softwarική. Την υποστηρίζουν, φοράνε τα χρώματά της, τα προγράμματά της κλπ. Όταν όμως η ομάδα σε "προδίδει" πρέπει να την "τιμωρήσεις". Αλλιώς είσαι φανατικός.
Κάπου εκεί η ψήφος για το OS του κινητού άλλαξε.

Microsoftικός ναι, αλλά μάνα MS, τα Windows Mobile, θέλουν γενική επισκευή και πέταμα.

Λόγω κάποιων ψυχολογικών πιέσεων (βλέπε Teo :P) συν των τιμών των Android συσκευών και της (φυσικά) έλλειψής τους στην Ελληνική αγορά, η απόφαση πάρθηκε: iPhone 3GS.

Παίζοντας μαζί του αλλά και κοιτώντας δεξιά αριστερά, καταλαβαίνω γιατί είναι η εποχή της Apple.

Παλιά τα πράγματα ήταν πιο απλά.
Είχες 7 IRQ ξέρω γω, 2MB Ram, έκανες manage το hardware μόνος σου. Φόρτωσε το τάδε εκεί, δώσε στη κάρτα ήχου το IRQ τάδε κλπ κλπ.
Με το καιρό όμως τα πράγματα περιπλέκονται.
Virtual IRQs, Plug and Play κ.ο.κ. Κάπου δεν αντέχεις τη πολυπλοκότητα και αφήνεις τη δουλειά αυτή σε άλλους, πέστους BIOS, πέστους Windows.
To ίδιο με το software. Παλιά ένα απλό copy σε ένα directory και η εφαρμογή έτρεχε. Άντε να πείραζες κάνα .ini. Τώρα, dlls, registry, Framework κ.ο.κ.
Το ίδιο και με την πληροφορία. Κάποτε αγοράζαμε περιοδικά, τώρα; Υπάρχει τέτοια υπερπληροφόρηση που υπάρχει περίπτωση να χάσεις πληροφορίες.
Και στις τρεις παραπάνω περιπτώσεις που χρησιμοποίησα σαν παράδειγμα, τα μεγέθη είναι τέτοια που η μόνη λύση είναι κάποιας μορφής abstraction layer, ή αλλιώς κάποιο φιλτράρισμα.
Αυτό που ονομάζω πλέον (tm) "Το Μάντρωμα της πληροφορίας".
Ο κόσμος κάπου κουράζεται (συνειδητά ή υποσυνείδητα) να ξημεροβραδιάζεται στο google, να έχει συζητήσεις επί συζητήσεων και forum επί forum για το mobo που θέλει να πάρει (το ένα απο τα 10 κομμάτια ενός PC που θέλει να πάρει).
Κάπου κουράζεται να μπαίνει σε 15 sites προκειμένου να διαβάσει από τα 20 συνολικά άρθρα που θα δει, τα 5 που πραγματικά τον ενδιαφέρουν.
Γιαυτό πιστεύω (ταπεινά) ότι λύσεις στυλ Apple κερδίζουν τον κόσμο σιγά σιγά.
Θέλεις PC; Πάρτο, αυτό είναι. Variations δεν υπάρχουν (εκτός από RAM π.χ.) άρα και δεν ασχολείσαι.
Θέλεις κινητό; Πάρτο, αυτό είναι. Ένα configuration, ούτε εάν θα έχει GPS ή A-GPS, ούτε εάν παίρνει SD, miniSD, microSD, περίπουSD, αγαμίσουSD, εάν θα έχει ή όχι 3.5 jack για ακουστικά, εάν θα φορτίζει από mini USB ή όχι, ε ΑΙΣΤΟΔΙΑΟΛΟ.
Θέλεις application για το κινητό; Πάρτο, αυτό είναι, το έχουμε κάνει approve, χρησιμοποιεί τα ίδια "controls" με όλα τα άλλα, άρα έχει και ίδιο στυλιζαρισμένο look. Αναλόγως και κάποια applicationάκια π.χ. για το Wired, για το DVice, ή για μουσική. Μαντρωμένη, φιλτραρισμένη πληροφορία που σου γλυτώνει χρόνο στο ψάξιμο.

Μάντρωμα hardware και software.


Βέβαια, κάποια τέτοια θέματα, συνήθως κάνουν κύκλο.
Είναι ωραίο να ακολουθούνται κανόνες, π.χ. στη συγγραφή software, έχεις ποιοτικά αποτελέσματα. Από την άλλη κάποιος μπορεί να παραπονεθεί όμως ότι οι κανόνες τον δεσμεύουν (βλέπε Cydia underground store). Ήδη υπάρχουν διαμαρτυρίες για τα restrictions του App Store, και το bannariσμα του Google Voice.
Το μοντέλο δηλαδή του να βάζεις τα πράγματα πάνω σε ράγες, προφανώς και αποδίδει τρελά. Φτάνει όμως στη κορυφή του κάποια στιγμή και εκεί συναντάει εκκλήσεις για περισσότερη ελευθερία. Αποφασίζει ο κόσμος να αποδεσμευτεί προς περισσότερο "ελεύθερα" στρατόπεδα, φτάνει εκεί, νιώθει χαρούμενος, μετά από καιρό όμως βλέπει ότι τα πράγματα έχουν γίνει μπάχαλο γιατί ο καθένας κάνει ότι του καπνίσει, ψάχνει για ποιο "μαντρωμένες" λύσεις κ.ο.κ.

Τέλος πάντων, αφήνοντας πίσω τη φιλοσοφία που μόνο εγώ καταλαβαίνω έτσι που τα γράφω:
Είμαι ευχαριστημένος με το iPhone;
Ναι, τρελά.
Απίστευτο interface που δεν υπάρχει ρε παιδί μου. Σε σημείο να θεωρώ ότι όλα τα υπόλοιπα touch κινητά κοροιδεύουν τον κόσμο.
Performance; Το θέλει το rebootaki του, αλλά πάει σφαίρα.
Applications; Το τι έχει σκεφτεί ο κόσμος δεν λέγεται. Τον βοηθάει όμως και το ποιοτικό hardware (μικρόφωνο, ηχειάκι, accelerometer, πυξίδα, απίστευτη ποιότητα)
Reminders; (σημαντικό) Ψηλο-πατάτα. Εδώ έχουμε θέμα. Μου δίνουν την εντύπωση ότι φτιάχτηκαν για να μη ξεχνάμε π.χ. να πάρουμε κωλόχαρτο, να θυμηθούμε τα γενέθλια του φίλου μας του Μπερτόδουλου κ.λ.π. δε μου δίνουν αίσθηση σοβαρότητας.

Εάν πιστεύω ότι το iPhone είναι το μέλλον;
ΟΧΙ
Το interface του ναι, είναι από Star Trek.
H έλλειψη background tasks (έστω να δίνανε ξέρω γω 3 slots για να βάζεις 3 εφαρμογές της επιλογής σου να τρέχουν στο background (το κρατάω tm αυτό :P) ) είναι μείον σε σημείο να κάνουνε οι devs κάτι αστεία εντελώς workarounds.
Το μέλλον είναι κάπου ανάμεσα, μεταξύ της σφιχτοκωλιάς στα πάντα (Apple) και της υπερβολικής ελευθερίας από apps μέχρι form factor(WinMo).

Στη παρούσα πάντως, και στη κάλπη του κινητού, η ψήφος μου είναι μήλο.



Περιμένω εναγωνίως να επιστρέψω στα δικά μου στρατόπεδα, αλλά μόνο με μία αξιόλογη λύση.
Ξυπνάτε, CAPACITIVE οθόνες λέμε, multi touch λέμε.

Ουυυφ, ξεμπούκωσα