Απλά συσκευή η πολυσυσκευή?... και η νοοτροπία του ελβετικού σουγιά...

Η δεκαετία του 90 ήταν η αρχή των κινητών τηλεφώνων για την Ευρώπη και τη χώρα μας. Πλήθος συσκευών εμφανίστηκαν και πήραν τη θέση τους σε κάποιο από τα χέρια μας, γιατί μην ξεχνάμε στην αρχή όλα είχαν την «τουβλοειδή» μορφή. Ο χρόνος τα εκπολίτισε. Τα έκανε πιο λεπτά πιο μικρά σχεδόν ανύπαρκτα και άρχιζαν να εμφανίζονται και οι πρώτες ήδη εγκατεστημένες εφαρμογές. Αργότερα γίνανε έγχρωμα, προστέθηκε ο φωτογραφικός φακός και για να μην μακρηγορούμε φτάνουμε στο απόγειο της τεχνολογίας που είναι βέβαια το Iphone.

Το μέγεθος άλλαξε. Πλέον όλο το παιχνίδι παίζεται σε αυτό που βλέπουμε δηλαδή την οθόνη. Το μάτι πλέον ευχαριστιέται χρώματα, video clip, games και πολλά άλλα σε μια συσκευή. Οι εταιρίες πολεμάνε για το ποια θα σερβίρει καλύτερα το προϊόν της και προσθέτουν απίστευτα πράγματα στις συσκευές τους. Είναι όμως χρήσιμα? Τα χρησιμοποιεί ο μέσος χρήστης στη καθημερινότητά του? Μήπως κάνουν τη συσκευή δύσχρηστη, με ελαττώματα και ανεβάζουν το κόστος της χωρίς ιδιαίτερο λόγο?

Το δικό μου προφίλ για τη χρήση του τηλεφώνου έχει ως εξής...
Να έχει καλή λήψη
Να πραγματοποιεί κλήσεις χωρίς διακοπές.
Να ακούγεται καθαρά
Να μπορώ να λαμβάνω ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
Και να έχει έναν ικανοποιητικό χώρο για να βάζω τις μουσικές επιλογές μου.

Από τα τέλη της δεκαετίας του 90 και μέχρι το 2004 περίπου χρησιμοποιούσα διάφορα μοντέλα της Nokia με τελευταίο το Ν91 που επιτέλους μπορούσα να βάλω τις μουσικές μου και είχε μια ικανοποιητική απόδοση. Κάποια στιγμή είπα να προχωρήσω και να εξερευνήσω τον «ανοιχτό» κόσμο των mobile windows. Έτσι λοιπόν απέκτησα ένα QTEK με συρόμενο qwerty πληκτρολόγιο. Εντυπωσιακό στην αρχή... Μετά άρχισαν τα προβλήματα. Εννοώ προβλήματα ουσίας που είναι βέβαια οι χαμένες κλήσεις , αναπάντητες τριών ημερών να εμφανίζονται ξαφνικά και πράγματα τα οποία είναι σημαντικά για τη λειτουργία ενός ΤΗΛΕΦΩΝΟΥ.
Βέβαια τα υπόλοιπα προβλήματα όπως κολλήματα και reboot κάθε τρεις και λίγο είναι περιττό να τα αναφέρω αφού εν ολίγοις είναι γνωστά για τις συσκευές με windows mobile.
Επίσης δεν είχα και το χρόνο να κάθομαι να ψαχουλεύω κάθε στιγμή το κινητό για εκείνο το software, εκείνη τη δυνατότητα και γενικά να περνάω ώρες πάνω από το τηλέφωνο και να γίνομαι ο σπαστικός της παρέας.

Πριν λίγα χρόνια προσγειώνεται το Iphone…το οποίο εγώ προσωπικά το παρομοιάζω σαν ελβετικό σουγιά με διαθέσιμα slots για έξτρα πράγματα. Ακριβώς αυτό που θέλει ο μέσος αλλά και ο high end χρήστης.
Ο μέσος σαν και μένα κάνει πολύ καλά τη δουλειά του και ακούει και τη μουσικούλα του ενώ ο advanced καταφεύγει σε λύσεις jailbreak.
Για μένα το κινητό είναι πρώτα από όλα τηλέφωνο και μετά κάτι άλλο. Προσωπικά δε περνάω ώρα «χαιδεύοντας» το iphone και κατεβάζοντας ότι εφαρμογή βρίσκω μπροστά μου. Το απολαμβάνω όμως όταν περπατάω και ακούω τη μουσικούλα μου και λαμβάνω παράλληλα το ταχυδρομείο μου.
Η απλότητα της συσκευής είναι αυτό που έχει κερδίσει τόσο κόσμο και κυρίως το γεγονός ότι δεν έχασε την κύρια λειτουργία του, αυτή του τηλεφώνου. Γνωρίζω αρκετούς που απλά έχουν βάλει 2-3 εφαρμογές που τους ενδιαφέρουν και ακούνε τις μουσικές τους και είναι ικανοποιημένοι. Ξέρω ελάχιστους που έχουν χρησιμοποιήσει τα βαρόμετρα, υψόμετρα, ντεσιμπελόμετρα, κουνουποδιώχτες και ότι άλλο μπορεί να σκαρφιστεί ένας developer για να πουλήσει και να επιδείξει τις δυνατότητες μιας συσκευής.

Ο κόσμος δείχνει την κατεύθυνση στις εταιρίες και καλά θα είναι μερικές φορές να δίνουν λίγη σημασία. Τηλέφωνο πρώτα – καλό τηλεφωνικό κατάλογο – σωστά reminders και διαθέσιμα slots για πρόσθετες ανάγκες αν υπάρχουν.

Γεγονός όμως είναι ένα...Όταν το ρεύμa πέσει και η μπαταρία οποιουδήποτε κινητού που έχουμε, τελειώσει, έχετε πρόχειρο ένα πραγματικό ελβετικό σουγιά.

Απο το μούρο στο μήλο ... (Τα παντα μηλα #1)

Τον Μάιο του 2008 εκανα ξανα μια δηλωση που θα με εβγαζε ψευτη σχεδον ενα χρονο μετά (οπως καθε χρονο τα τελευταια 8 και βαλε χρονια)

"Τερμα" ειπα ..."Αυτο ειναι ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ μου για τα επομενα 3 χρονια. Ηταν οταν πεταξα στα σκουπιδια (κυριολεκτικα, αλλα μετα το ανεσυρα με πουρε και κοκκινιστο στην οθονη) το Eten X800. Ο λόγος ; Το Blackberry Curve.

Αποφασισε η εταιρια λοιπον να κανει συμφωνια με την RIM και να εχουμε ολοι απο ενα Blackberry. Κατενθουσιαστηκα !! Τηλεφωνο, *ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ* push email οπου και να εισαι στον κοσμο, κατι ψιλοεφαρμογουλες για τα βασικα, κατεβαζες και δωρεαν Opera Browser και δουλευες οπου κι αν ησουν, στην κινηση , μετα το meeting, στον καφε κλπ κλπ κλπ...

Κολληματα ΜΗΔΕΝ, ξεχναγες που ειναι το on/off button και πως βγαινει η μπαταρια, ουτε κουβεντα για εφαρμογη που να κολλησει τη συσκευη ή να χαλασει κατι.

Ολα κυλουσαν ροδινα τον πρωτο καιρο ωσπου αρχισαν οι πρωτες σταγονες αμφιβολιας να κυλανε απο το καραφλο μου κεφαλι.

Στην αρχη ηταν οι εφαρμογες. Στο blackberry εφαρμογες "τζαμπα" δεν υπαρχουν. Η πειρατεια ειναι ειδος που ποτε δεν εμφανιστηκε στο blackberry. Καθε εφαρμογη που κατεβαζεις δενεται με το PIN σου (τον μοναδικο αριθμο που δινει η RIM σε καθε συσκευη, κατι σαν το IMEI αλλα property of RIM) και δεν μπορεις να το μεταφερεις, αντιγραψεις, μεταβαλεις κλπ. Ετσι λοιπον περιορισμος κατ'οικον με ο,τι δωρεαν υπαρχει , αντε κανα facebook, κανα Google Latitude, να σου και ο MSN messenger ..εε ωπα καλα εισαι μην ζητας κι αλλα.

Μετα αρχισε το κοκκινο λαμπακι. Οταν ερχεται νεο email αναβοσβηνει μια κοκκινη ενδειξη για να ενημερωσει το χρηστη. Εε αυτο ηταν .. Αναβε το λαμπακι, ετρεχε ο δουλος να δει τι εγινε, τι συνεβη, ποιος με θελει, τι εσκασε , κι ολα αυτα σε βαθμο καταναγκασμου. Το γαμημενο το λαμπακι οταν αναβε επρεπε να το ανοιξω να δω, να διαβασω, να απαντησω, να προωθησω. Η "ελευθερια" της προσβασης αρχισε να γινεται σκλαβια. Αρχισα να γινομαι ο γραφικος της οικογενειας που ετρεχε καθε λιγο και λιγακι να διαβασει το email του και τσουκου τσουκου να γραφει στο QWERTY πληκτρολογιο.


Μετα ηταν η καμερα, μετα ηταν το φτωχικο media player μετα εφταιγαν ολα... Περιπου 12 μηνες μετα, ηρθε η ρηξη... Κανενα συναισθημα, καμμια λατρεια -οπως με τα παλια μου τηλεφωνα- αρχισε το silicone skin να φθειρετε , η οθονη να παραμελειται και το πληκτρολογιο να παρακαλει για ελεος. Αρχισα να γραφω πιο πολλα email απο αυτο παρα απο το πληκτρολογιο του laptop !! Το ιδιο συνεβαινε και σε ολους τους συναδελφους.. Αρχισαν τα μηνυματα στο inbox να πληθαινουν μονο και μονο because I can. Συζητησεις που περιμεναν την επομενη μερα η το ΣΚ , ξεκιναγαν στις 11 το βραδυ της Παρασκευης και τελειωναν την Κυριακη το απογευμα τσουκου τσακα με το πληκτρολογιο.

Αυτο ηταν... Ηρθε η ωρα να απελευθερωθω. Οταν ανακοινωθηκε το 3GS και η εκδοση 3.0 του iPhone OS, ειπα οτι ειναι η ωρα να κανω το βημα ,γιατι μην γελιομαστε, τηλεφωνο χωρις ελληνικο πληκτρολογιο απο τη μανα του, χωρις copy paste χωρις σοβαρη υποστηριξη bluetooth δεν μπορω να δεχτω στα χερια μου. Τωρα ομως που ολα αυτα εφτιαξαν ηρθε η στιγμη.

Το Blackberry μπηκε στο συρταρι και το 3GS πηρε τη θεση του. Εφαρμογες, multimedia, email , social networking απο ΠΑΝΤΟΥ.. Ααα παιρνει και τηλεφωνα ..

Το iPhone σημερα ειναι η συσκευη που ονειρευομασταν με τον Lord Vec οταν το 2002 καναμε ντου στη Στουρναρη 4 λεπτα πριν κλεισουν τα μαγαζια και παρουμε το iPaq 3760 (Compaq ακομα) , και οτι αλλο εχει βγει προς την πορεια αυτη ειναι -ακομα- ενα φτωχο κακεκτυπο.

Ετσι λοιπον ειναι καιρος να αναφωνησω την ετησια δηλωση "ΤΕΡΜΑ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ 3... καλα, 2 χρονια".... :)

Εάν το "Χ" ήταν "Ψ"

Στη καθημερινότητα κάθε ανθρώπου που έχει θυσιάσει τη ψυχική του υγεία στον ερεθιστικό θεό του καψίματος με τη τεχνολογία, είναι πολύ συχνό οι συνηθισμένες έννοιες να περιπλέκονται σε ένα αιθέριο χορό με το gaming/tech terminology (ναι μάλλον λήγμένα ήταν τελικά).
Εδώ παραθέτω κάποια αποφθέγματα, κάποια διαμάντια της προαναφερθήσας παραδοχής ότι τα εγκεφαλικά μας κύτταρα γίνονται παρανάλωμα του πυρός for your viewing pleasure:

1. Εάν ένα ξενοδοχείο ήταν MMORPG:
Τα δωμάτια θα ήταν instanced. Έτσι ένα δίκλινο π.χ. θα χωρούσε πολύ περισσότερα άτομα. Τρελό κερδος
Το πρωί οι πελάτες θα έτρωγαν wipe αντί για πρωινό. Κέρδος και εκεί.
Όταν περιχαρείς θα μαθαίνανε το κάθε instanced δωμάτιο θα λέγανε: "Πωπω σήμερα κάναμε clear το Room 24". Πάλι κέρδος, δεν έχεις καθαρίστριες, οι πελάτες κάνουν όλη τη δουλειά.

2. Εάν το Lord Of The Rings (respect) δεν είχε σαν setting τη Middle Earth αλλά μία εταιρεία πληροφορικής:
Ο πρασινωπός διεκδικητής του δαχτυλιδιού θα ήταν DBA και θα τον έλεγαν Column, μάλιστα θα έβηχε και έτσι "COLUMN! COLUMN!"

3. Εάν οι δημοσιογράφοι ήταν force sensitive και βοηθούσαν τον Vader ψάχνωντας για κρυμμένους Jedi:
Θα είχαμε εκπομπή με τη γνωστή παρουσιάστρια ονόματει "Force στο τούνελ".

More to come :P

Τσάμπα Κάψιμο

Και ναί, το 1ο καμένο πόστ είναι γεγονόsh.

Λοιπόν περιπλανώμενος στο ιντερνέϊτ ανακάλυψα τα παρακάτω τσαbe gamez:

Quake Live

Battlefield Heroes

Είμαι σίγουρος οτι θα ξυπνήσουν κάποιες αναμνήσεις σε μερικούς εδώ μέσα (Σκοτεινά υπόγεια με τόνους κάπνας και κάφροmusic στο background-χριστοπαναγίες στο foreground)

Επίσηsh χρησιμέυουν και για “1 στα γρήγορα” :P

Λοιπόν ακονίστε τις κολοτρυπίδες σας, σας περιμένω…

Confessions of a Microsoft mind

Σε κάνα μήνα έχουμε εκλογές (ο θεός να βοηθήσει αυτή τη χώρα).

Πριν από περίπου ένα μήνα έγιναν πάλι εκλογές.

Ο ψηφοφόρος;
Χρόνια Microsoftikos.
Το αποτέλεσμα;
Όχι το αναμενόμενο.

Βαθιά στο μυαλό του ψηφοφόρου, χρόνια τώρα, η πεποίθηση ότι ο κάθε ένας μας πρέπει να έχει την προσωπική high tech συσκευή του. Ένα tricorder κάτι. Η βοήθεια της τεχνολογίας στη καθημερινότητα του, ήταν όνειρο που είχε από μικρός, το οποίο μέρα με την ημέρα γίνεται όλο και πιο πραγματικό. Η συσκευή αυτή κάποτε ήταν τα PDAs. Αυτά βέβαια με τον καιρό έγιναν phased out αφήνοντας τα κινητά στη θέση αυτή.
Ποια όμως;

Τα mainstream κινητά, το καθένα με το δικό του menu, ΟΧΙ
Τo επόμενο βήμα ήταν κινητό με "λειτουργικό", βλέπε symbian. WoW, κινητό που μπορείς να εγκαταστήσεις ότι εφαρμογή θέλεις.Καλό αλλά...
Επόμενο βήμα (όταν έπεσαν οι τιμές και αυξήθηκαν οι συσκευές) Windows Mobile. Επιτέλους σκέφτηκε, είμαι αμιγώς Microsoft, όλα δουλεύουν ρολόι. Έρχεται meeting request, γίνεται ActiveSync, το βλέπω on the go αργότερα στο κινητό (το gprs/3g ακόμα απλησίαστο), θεϊκά πράγματα.

Και όμως.

Ο καιρός πέρναγε, το hardware άλλαζε, όλο και πιο δυνατό. Τα Windows Mobile, όμως, σαν 40αρα που αρχίζει τα bottox. Ίδια φάτσα αλλά με συνεχή patcharίσματα.
Σιγά σιγά εμφανίζονται (τουλάχιστον στο οπτικό πεδίο του εν λόγω Microsoftikού)και άλλοι παίκτες. H Apple με τις σφιχτοκωλιές της, η Google Μεσσίας με το Android κλπ κλπ.
Τα σπαστικά των Windows Mobile, τα "λείανε" η αγάπη του για τη μαμά Microsoft. Υπομονή στο laggάρισμα, υπομονή στο non touch optimized interface (εν έτει 2009), ξεχνιόταν και λίγο με το touch flo...

Κάποια στιγμή όμως, το ποτήρι ξεχείλισε, η αγάπη καλύφθηκε από τον χείμαρρο της αγανάκτησης.
ΡΕ ΠΟΥΣΤΗ ΕΛΕΟΣ!
Ένα SMS πήγα να στείλω και κατέληξα να κάνω uninstall το Google Lattitude????
Και αυτό λίγες μέρες μετά από hard reset παρακαλώ. Πραγματική ιστορία.

Τέρμα, αυτό ήταν.
Όλοι οι άνθρωποι θέλουν by design να ανήκουν σε μία ομάδα. Πέστη ποδοσφαιρική, κομματική, hobyστικη, softwarική. Την υποστηρίζουν, φοράνε τα χρώματά της, τα προγράμματά της κλπ. Όταν όμως η ομάδα σε "προδίδει" πρέπει να την "τιμωρήσεις". Αλλιώς είσαι φανατικός.
Κάπου εκεί η ψήφος για το OS του κινητού άλλαξε.

Microsoftικός ναι, αλλά μάνα MS, τα Windows Mobile, θέλουν γενική επισκευή και πέταμα.

Λόγω κάποιων ψυχολογικών πιέσεων (βλέπε Teo :P) συν των τιμών των Android συσκευών και της (φυσικά) έλλειψής τους στην Ελληνική αγορά, η απόφαση πάρθηκε: iPhone 3GS.

Παίζοντας μαζί του αλλά και κοιτώντας δεξιά αριστερά, καταλαβαίνω γιατί είναι η εποχή της Apple.

Παλιά τα πράγματα ήταν πιο απλά.
Είχες 7 IRQ ξέρω γω, 2MB Ram, έκανες manage το hardware μόνος σου. Φόρτωσε το τάδε εκεί, δώσε στη κάρτα ήχου το IRQ τάδε κλπ κλπ.
Με το καιρό όμως τα πράγματα περιπλέκονται.
Virtual IRQs, Plug and Play κ.ο.κ. Κάπου δεν αντέχεις τη πολυπλοκότητα και αφήνεις τη δουλειά αυτή σε άλλους, πέστους BIOS, πέστους Windows.
To ίδιο με το software. Παλιά ένα απλό copy σε ένα directory και η εφαρμογή έτρεχε. Άντε να πείραζες κάνα .ini. Τώρα, dlls, registry, Framework κ.ο.κ.
Το ίδιο και με την πληροφορία. Κάποτε αγοράζαμε περιοδικά, τώρα; Υπάρχει τέτοια υπερπληροφόρηση που υπάρχει περίπτωση να χάσεις πληροφορίες.
Και στις τρεις παραπάνω περιπτώσεις που χρησιμοποίησα σαν παράδειγμα, τα μεγέθη είναι τέτοια που η μόνη λύση είναι κάποιας μορφής abstraction layer, ή αλλιώς κάποιο φιλτράρισμα.
Αυτό που ονομάζω πλέον (tm) "Το Μάντρωμα της πληροφορίας".
Ο κόσμος κάπου κουράζεται (συνειδητά ή υποσυνείδητα) να ξημεροβραδιάζεται στο google, να έχει συζητήσεις επί συζητήσεων και forum επί forum για το mobo που θέλει να πάρει (το ένα απο τα 10 κομμάτια ενός PC που θέλει να πάρει).
Κάπου κουράζεται να μπαίνει σε 15 sites προκειμένου να διαβάσει από τα 20 συνολικά άρθρα που θα δει, τα 5 που πραγματικά τον ενδιαφέρουν.
Γιαυτό πιστεύω (ταπεινά) ότι λύσεις στυλ Apple κερδίζουν τον κόσμο σιγά σιγά.
Θέλεις PC; Πάρτο, αυτό είναι. Variations δεν υπάρχουν (εκτός από RAM π.χ.) άρα και δεν ασχολείσαι.
Θέλεις κινητό; Πάρτο, αυτό είναι. Ένα configuration, ούτε εάν θα έχει GPS ή A-GPS, ούτε εάν παίρνει SD, miniSD, microSD, περίπουSD, αγαμίσουSD, εάν θα έχει ή όχι 3.5 jack για ακουστικά, εάν θα φορτίζει από mini USB ή όχι, ε ΑΙΣΤΟΔΙΑΟΛΟ.
Θέλεις application για το κινητό; Πάρτο, αυτό είναι, το έχουμε κάνει approve, χρησιμοποιεί τα ίδια "controls" με όλα τα άλλα, άρα έχει και ίδιο στυλιζαρισμένο look. Αναλόγως και κάποια applicationάκια π.χ. για το Wired, για το DVice, ή για μουσική. Μαντρωμένη, φιλτραρισμένη πληροφορία που σου γλυτώνει χρόνο στο ψάξιμο.

Μάντρωμα hardware και software.


Βέβαια, κάποια τέτοια θέματα, συνήθως κάνουν κύκλο.
Είναι ωραίο να ακολουθούνται κανόνες, π.χ. στη συγγραφή software, έχεις ποιοτικά αποτελέσματα. Από την άλλη κάποιος μπορεί να παραπονεθεί όμως ότι οι κανόνες τον δεσμεύουν (βλέπε Cydia underground store). Ήδη υπάρχουν διαμαρτυρίες για τα restrictions του App Store, και το bannariσμα του Google Voice.
Το μοντέλο δηλαδή του να βάζεις τα πράγματα πάνω σε ράγες, προφανώς και αποδίδει τρελά. Φτάνει όμως στη κορυφή του κάποια στιγμή και εκεί συναντάει εκκλήσεις για περισσότερη ελευθερία. Αποφασίζει ο κόσμος να αποδεσμευτεί προς περισσότερο "ελεύθερα" στρατόπεδα, φτάνει εκεί, νιώθει χαρούμενος, μετά από καιρό όμως βλέπει ότι τα πράγματα έχουν γίνει μπάχαλο γιατί ο καθένας κάνει ότι του καπνίσει, ψάχνει για ποιο "μαντρωμένες" λύσεις κ.ο.κ.

Τέλος πάντων, αφήνοντας πίσω τη φιλοσοφία που μόνο εγώ καταλαβαίνω έτσι που τα γράφω:
Είμαι ευχαριστημένος με το iPhone;
Ναι, τρελά.
Απίστευτο interface που δεν υπάρχει ρε παιδί μου. Σε σημείο να θεωρώ ότι όλα τα υπόλοιπα touch κινητά κοροιδεύουν τον κόσμο.
Performance; Το θέλει το rebootaki του, αλλά πάει σφαίρα.
Applications; Το τι έχει σκεφτεί ο κόσμος δεν λέγεται. Τον βοηθάει όμως και το ποιοτικό hardware (μικρόφωνο, ηχειάκι, accelerometer, πυξίδα, απίστευτη ποιότητα)
Reminders; (σημαντικό) Ψηλο-πατάτα. Εδώ έχουμε θέμα. Μου δίνουν την εντύπωση ότι φτιάχτηκαν για να μη ξεχνάμε π.χ. να πάρουμε κωλόχαρτο, να θυμηθούμε τα γενέθλια του φίλου μας του Μπερτόδουλου κ.λ.π. δε μου δίνουν αίσθηση σοβαρότητας.

Εάν πιστεύω ότι το iPhone είναι το μέλλον;
ΟΧΙ
Το interface του ναι, είναι από Star Trek.
H έλλειψη background tasks (έστω να δίνανε ξέρω γω 3 slots για να βάζεις 3 εφαρμογές της επιλογής σου να τρέχουν στο background (το κρατάω tm αυτό :P) ) είναι μείον σε σημείο να κάνουνε οι devs κάτι αστεία εντελώς workarounds.
Το μέλλον είναι κάπου ανάμεσα, μεταξύ της σφιχτοκωλιάς στα πάντα (Apple) και της υπερβολικής ελευθερίας από apps μέχρι form factor(WinMo).

Στη παρούσα πάντως, και στη κάλπη του κινητού, η ψήφος μου είναι μήλο.



Περιμένω εναγωνίως να επιστρέψω στα δικά μου στρατόπεδα, αλλά μόνο με μία αξιόλογη λύση.
Ξυπνάτε, CAPACITIVE οθόνες λέμε, multi touch λέμε.

Ουυυφ, ξεμπούκωσα

Μοnkey Island (και Diablo) Lovers... REJOICE!!!

DeathSpank λέγεται, από τον δημιουργό του Monkey Island και εκτός από τα ωραία 2D-ίζοντα 3D γραφικά έχει και δόσεις σάτιρας του gaming industry.



(Ωραία μουσική btw, τώρα τη πρόσεξα χεχε). Τσεκάρετε και τα stats στο επόμενο, πολύ γέλιο για όσους είχαν/έχουν MMORPG ασθένειες.



Edit: Να δηλώσω εδώ ότι το DeathSpank μου το πρωτοέδειξε ο "πληκτρολόγιο έχω, postia δεν έχω" Kamenosh (tm)